Op 9 oktober 2010 werd op Curacao, Bonaire, St. Maarten, Saba en St, Eustatius de Antilliaanse vlag voor het laatst gestreken en was de ontmanteling van de Nederlandse Antillen officieel een feit. Daarmee kwam een einde aan een periode waarin bovengenoemde eilanden als groep een land binnen het Koninkrijk der Nederlanden vormden.

Hieronder vindt u een korte omschrijving van de wijze waarop Suriname en de 6 Caribische eilanden momenteel verbonden zijn met Nederland. Voor aanvullende informatie kunt u terecht bij diverse informatiebronnen op het internet (bijvoorbeeld www.rijksoverheid.nl of www.wikipedia.nl)

Staatkundige wijzigingen

In 1975 werd Suriname geheel onafhankelijk. Het land heet nog steeds Suriname en de officiële landstaal is er nog altijd Nederlands.

Aruba behoorde aanvankelijk eveneens tot de Nederlandse Antillen maar splitste zich op 1 januari 1986 af en werd zo een apart land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Aruba kreeg echter een andere regeling dan Suriname: zij verwierf de zogenaamde Status Aparte. De Nederlandse Antillen bestonden vanaf die datum nog uit slechts vijf eilanden. Tegelijk werd afgesproken dat Aruba op 1 januari 1996 onafhankelijk zou worden, maar in 1994 werd op verzoek van Aruba zelf het vooruitzicht op onafhankelijkheid geschrapt.

Op 10 oktober 2010 hielden de Nederlandse Antillen als land op te bestaan. Binnen de Europese Unie hadden de Nederlandse Antillen de status van landen en gebieden overzee (LGO). Bonaire, Saba en Sint-Eustatius (de zogenaamde BES-eilanden) werden als openbare lichamen onderdeel van Nederland. Ze worden ook wel aangeduid als bijzondere gemeenten. De drie eilanden behouden in eerste instantie hun LGO-status binnen de EU. Vijf jaar na de toetreding tot het Nederlands staatsbestel zal de verhouding tussen de EU en de eilanden opnieuw worden bekeken.

Curaçao en Sint-Maarten werden net als Aruba autonome landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden en houden waarschijnlijk de status van LGO. Een overgang naar UPR (UltraPerifere Regio) wordt echter overwogen. Een ultraperifere regio is een gebiedsdeel van een lidstaat van de Europese Unie waar de EU-wetgeving geldt maar waar het mogelijk is om vanwege de grote afstand tussen deze gebieden en Europa uitzonderingen te maken in de geldigheid van de wetgeving.

Bestuur en wetgeving

De landen Curaçao en Sint Maarten hebben (net als Aruba) nu elk een eigen regering en parlement. Regering en parlement zijn gezamenlijk bevoegd wetgeving te maken op het gebied van de eigen aangelegenheden. Op Bonaire, Sint Eustatius en Saba vervangt de Nederlandse wetgeving stapsgewijs de Antilliaanse wetgeving waarbij zorgvuldig naar de situatie per eiland wordt gekeken.

Bonaire, Sint Eustatius en Saba houden twee overheden, namelijk de lokale overheid en de Nederlandse Rijksoverheid. De Nederlandse Rijksoverheid neemt grotendeels de plaats in van de oude landstaken van de Nederlandse Antillen. De lokale overheid staat onder controle van de eigen volksvertegenwoordigers, de eilandsraad.

Nieuwe munteenheid

De Antilliaanse gulden zal verdwijnen. Op Bonaire, Sint Eustatius en Saba is daarvoor met ingang van 1 januari 2011 de Amerikaanse dollar in de plaats gekomen. De eilandenraad van Sint Maarten heeft een wet goedgekeurd voor een gezamenlijke Centrale Bank met Curaçao en de Caribische gulden als munteenheid. De Caribische gulden zal per 1 januari 2012 worden ingevoerd. Tot die tijd zal de Antilliaanse gulden gehandhaafd worden.

(Bron: Wikipedia)